Tawerna pod Nikczemną Mniszką

Rethaniel

Ylf si zgadza. Do tygo brzydki straszliwie, winc uorczyc mi podbirać ni byndzie.

Val

Złośliwiec jak i ja. Za.

Varnem

Tancerzyna wkroczyła do karczmy rozglądając się, tak jakby nigdy tu nie był, jakby nigdy nie zasiadał w krzesłach, jakby nigdy nie grzał się przy kominku lub po prostu nie pił tu najlepszego piwa w Elmore... Elfisko zasiadło za barem, uśmiechając się delikatnie. Varnem wyciągnął coś z kieszeni czarnego płaszcza, był to pik, ozdoba którą nosił przez bardzo długi czas. Obrócił się, trzymając dalej pika w ręce przypiął go do lewej piersi.
-Pierwszy odszedłem i pierwszy wrócę.
Mruknął bardziej do siebie, niż do zebranych.
-Fortuno, moja ukochana...Nie mogę żyć bez Ciebie, to co sprawiało mi przyjemność, teraz jest dla mnie bólem, będę znów z Tobą, choćby świat walił się na łby wszystkich w okół, ja pozostanę z Tobą, nigdy już nie opuszczę Cię, przyrzekam. Jeżeli tylko będę mógł Cię uratować, zrobię co w mej mocy by Mateczka Fortuna znów była szczodra.
Elf wstał z krzesła i uniósł łeb w górę, dumnie.
-Jestem Fortuniakiem, jestem istotą która kocha to co tu się wyczyniało, osobą która zakochała się w tym co tworzyło Fortunę. Nigdy nie podziękowałem za słowa uznania, wymierzone w mą osobę, które przy mej rekrutacji padły, więc tera za nie podziękuję wspominając chwile gdy szefowa nasza wspólna po tygodniu mego pobytu w Fortunie rzekła " Gdybym nie wiedziała, powiedziała bym, że jesteś tu od zawsze". Ja chcę znów pić, bawić się i śmiać, znów posmakować Fortunowego życia, bo nic lepszego w tym świecie nie ma, chcę znów kłócić się z Val, znów usłyszeć uchale Ylfa, znów pić z zacnymi kamratami, a także zdzierać beczuły trunków od nowych rekrutów, w końcu znów chcę byście rzekli do mnie: Kamracie!
Odgarnął swe włosy z twarzy, kiwając lekko głową.
-Nigdzie nie odnajdę tego czego odnalazłem w mej Fortunie, nie każcie mi szwędać się po klanach, bo ja i tak nie zdejmę piki. Nawet gdy powiecie "Nie", ja nie przestanę być Fortuniastym Tancerem, jak już mówiłem, i przyrzekłem nigdy już nie zostawię Fortuny, nigdy...
Omiótł wszystkich wzrokiem.

Taulmaril

-No! Hej Varnem- schodzący po schodach elf zdawał się nie słyszeć wcześniejszej przemowy tancerza- Już myślałem, że specjalne zaproszenie będzie trza ci wysyłać.
Usiadł obok mrocznego.
-Teraz złapać wszystkich byłych fortuniaków i zaciągnąć tutaj będzie problemem. No ale cieszę się, że pamiętałeś drogę. Nu nie myśl sobie, każdy były fortuniak dostanie kolejną szansę, bez pytań po co odchodził, czy, dlaczego wraca.- Podrapał się za uchem trochę zmieszany- Cholera, Varnem, nie widziałeś Iskry?

Varnem

Obrócił łepetynę na Taula i uśmiechnął się pokazując lekko żółte zębiska, gdy ten tylko kolo niego usiadł, poklepał go po ramieniu.
-Czółeczko Taulu. Iskrę? A cu ześ narzeczoną zgubił czy cu ?
Znajomy rechot elfa wydobył się z jego gardła, by znów poklepać elfa po ramieniu i sięgnąć po kieliszek siaki, który na ladzie stał przygotowany dla jakiego klienta.
-Żartuje sem oczywiście, hmm... Vaenedane, ni widziałem ja tej Panienki już od dawien dawna.

Vaendeane

-Co mnie obgadujecie? - głowa Vaendeane pojawiła się w drzwiach karczmy. Czarodziejka weszła do izby zamykając drzwi. Ściągnęła kaptur, odpięła z ramion płaszcz i podeszła do elfów. Objęła Taula i pocałowała go w policzek.
-Jestem, jestem... urwałam się dzisiaj wcześniej z biblioteki... Co Varnem, zatęskniło się za starymi katami? Nu, gadaj co u ciebie... Gdzieześ bywał i w ogóle...

Varnem

-My Ciebie? Ni no, co Ty, chyba Cię słuch już zawodzi!
Elfisko zarechotało spoglądając na czarodziejkę, by gdy tylko skończyła obdarowywać jasnego buziakami, tancerzyna nadstawił polika, lecz widząc że nic z tego nie będzie odpuścił se, powracając do poprzedniej pozy.
-Zatęskniło, zatęskniło i to jak!
Pokiwał głową spoglądając w pusty kieliszek ze smutkiem w oczach, odstawił go na ladę.
-Co u mnie, a nic swędał ja si po klanach i innych takich, lecz nigdzie Forutnowej atmosfery za grosza ni dostałem, tyle tylko żem drugi w pomnikach hyrosów u tancerów jest, tyle tylko z tego żem wybył.

//Dla tych co jesio nie wiedzą, Varnem to teraz Uqalhar//