Tawerna pod Nikczemną Mniszką

Amnea

W smudze światła, należącej do zachodzącego Słońca, kołysało się leniwie piórko. W rzeczywistości białe, teraz o złotawej poświacie, przechylało się to w prawo, to w lewo, czasem z wolna opadając, by za chwilę wznieść się do góry.

Piórko nie wzbudzało niczyich podejrzeń (choć było wyjątkowo puchate), każdy dostrzegał je kątem oka, jednak nieświadomie ignorował. Piórko więc dalej unosiło się niespiesznie w powietrzu – czasem dotknęło czyjegoś ucha, powodując lekki dreszczyk biegnący wzdłuż kręgosłupa, czasem przemknęło pomiędzy ustami a kuflem piwa…

Niby nic nieznaczące piórko… A było zwiastunem najgorszego…

- Hallo! Czy może mi ktoś pomóc! Hallo! No niechże się ktoś ruszy! Sama tego nie udźwignę! – rozległo się za drzwiami.
- Co za ludzie, elfy, orki… Co za rasa!.. Rasy… - ton głosu przybysza stawał się wyjątkowo irytujący.

Biesiadnicy usłyszeli odgłos rozdzieranego materiału a zaraz potem trzask obijających się o siebie rzeczy, przeplatający się z „siarczystym klnięciem”:

- Kurczaczek i sto innych diabłów… no i się popsuło!

Drzwi tawerny uchyliły się delikatnie. Do sali wsunęła się biała głowa, białe skrzydło i reszta białego dziewczęcia. W powietrzu można było poczuć delikatną woń karmelu.

- Przepraszam, czy ktoś może mi pomóc z moimi rzeczami? Jestem Amnea… Karmelek, to znaczy Kamaelek…

Zasiadający w Tawernie przechylili się lekko na swoich ławach, by zobaczyć co znajduje się za białogłową. Czegoż tam nie było: książki, słoiki, dzbanki, notatniki, buty, dużo butów, poduszki, obrazki… i wiele wiele innych.

- Zabrałam ze sobą parę drobiazgów, mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko…

Vaendeane

Ciemnowłosa dziewczyna siedząca na wysokim krześle tuż przy barze i sącząca złocisty trunek zakrztusiła się nagle (widać wejście Karmelka z tobołkami zrobiło na niej wrażenie), piana poszła nosem, łzy spłynęly z oczu. Tymczasem koło kamaelki pojawił się ciemny kot z rodu Feline, ukłonił się szarmancko i wyciągnął łapy gotów pomóc w transporcie.

Varnem

Orczysko wstało od stołu, trzymając kufel piwska. Wychylił łeb i zarechotał siarczyście widząc kamelke z tymi wszystkimi tobołami.
-Nu, Bry, bry!
Krzyknął wyłażąc na przeciw. Orczysko upiło na szybkiego kilka łyków piwska które zostało w naczyniu, i odłożył je na bok.
-My si chyba znamy, widzielim Cie ostatnio przyd oblężeniami, ale...
Spojrzał na toboły.
-Syrio nam na tyle ufasz?

Gość

Amnea wepchnęła w łapki kota stos książek.

- Dziękuję Kłębuszku - powiedziała drapiąc go za uszkiem.

Podeszła do ciemnowłosej, wzięła zamach i klepnęła ją w plecy.

-Już lepiej Iskierko?

Ork otrzymał różowy wazonik z kwiatuszkami.

-To dla Ciebie - Amnea uśmiechnęła się szeroko - Co do zaufania, to skoro Heq się odważył, to nic mi nie grozi... Prawda? Chcesz do tego podstawkę? - zapytała grzebiąc w stosie rzeczy.

Mesito

Przez drzwi tawerny niczym piorun wpadł wilk Deptak, pupil biskupa. Natychmiast rzucił się na kota obdarowując go tysiącami psich pocałunków i przy okazji wywracając go z całym inwentarzem Karmelki na podłogę. Zaraz za nim do karczmy dotarł jego właściciel. Ciężki oddech i poszarpana kolejna tunika świadczyły o nie lada trudach dopiero co przebytych przez tą osobę.

-Deptak, durny psie! Zostawże tego kota!

Biskup zaczął szarpać wilka za obrożę, aż wreszcie ta pękła i biskup pogalopował tyłem prosto za drzwi gospody, lądując w reszcie dobytku Amnei.

Vaendeane

Tymczasem kot zręcznie oswobodził się i błyskawicznie stanął na nogi. Zjeżył się cały, położył po sobie uszy obnażając ostre jak sztyleciki kiełki i wyciągnął ze złowrogim sykiem szpadę.

Klepnięta w plecy Iskra, nie przestając kaszleć, w ostatniej chwili wyciągnęła rękę zakazując kotu natychmiastowej dekapitacji niesfornego biskupiego pupila.

-Dziękuję Karmelku- Vaen waliła się pięścią w pierś, starając się pozbyć resztek piwa z płuc.

Mesito

Deptak cały czas śliniąc się patrzył szczęśliwy na wściekłego przyzwańca Iskry. Najwidoczniej w jego ciasnym czerepiku nie była w stanie pomieścić się myśl, że właśnie zrobił coś niewłaściwego i może zostać za to srogo ukarany... lub byćmoże tak przyzwyczaił się się do bycia pośmiertnie wskrzeszanym przez swego pana, że śmierć przestała być mu straszna? Ciężko odpowiedzieć na to pytanie. Pewne jest natomiast to, że wilk jak stał, tak stał, tępo wpatrując się w kota.

Tymczasem Mesito leżąc w stercie rupieci Karmelki jęczał coś o byciu rannym i o pomocy.

Taulmaril · Wysłany: Nie 21:40, 13 Mar 2011 Temat postu:

Nu, Karmelku, głosować czas, zobaczymy co los przyniesie.

Amnea · Wysłany: Nie 22:50, 13 Mar 2011 Temat postu:

<Amnea dyskretnie rozwija transparent>

-=GŁOSUJ NA KARMELKA=-

<pod spodem koślawymi literami dopisane>

-bo Karmelki są kochane!-

<białe litery ostro odcinają się od czarnego tła; tu i ówdzie spod bieli wychyla różowy kolor>

- Orku! Znalazłam białą kredkę!

<Amnea nieśmiało macha pomponami zrobionymi z wysuszonych traw, rozsiewając przy tym tumany kurzu>

Taulmaril · Wysłany: Pon 0:55, 14 Mar 2011 Temat postu:

-Upiła się?- Wyszeptał do żony- Może jest chora? Może za wcześnie pozwoliłem głosować? Cu kotek? Wygląda jak ork w szale jakim...
Wpatrywał się w transparent, w Skrzydlatą, nie do końca rozumiejąc co też ona wyprawia.
-Nu bo kociak... gdyby przekupić Fortuniaków chciała, to flaszek nastawiałaby, nie? A to... to coś, to? Znaczy, no głosuj na mnie! Da... widzę...- ściszył głos jeszcze bardziej- Tu chyba i tak wiele osób nie potrafi czytać, prawda kochanie? Więc co też ona robi?
Elf podrapał się po nosie, przytulił do żony i patrzył zaciekawiony na Karmelka.

Vaendeane · Wysłany: Pon 16:14, 14 Mar 2011 Temat postu:

Zaśmiała się i położyła głowę na ramieniu elfa spod zmrużonych oczu przyglądając się poczynaniom kamaelki
-Cichaj Kociak, to pewnie te zamorskie obyczaje... Trzeba być otwartym na inne kultury, co...? Zresztą, muszę przyznać, że wygląda naprawdę.. słodko hah. Ma mój głos! Ale fakt faktem, przydałby się jakiś napitek i coś do jedzenia...

Tymczasem stojący za czarodziejką Tybalt wielkimi, zielonymi oczyma jak zahipnotyzowany wpatrywał się w zachęcająco wirujące pompony. Jego uszka powolutku kładły się do tyłu, a pyszczek otwierał w niemym zachwycie. Gdzieś pod futrzastą kopułką budził się odwieczny koci instynkt....

Malth · Wysłany: Pon 19:49, 14 Mar 2011 Temat postu:

Sztyleciarz z wrodzonym spokojem uniósł uszy i rozejrzał się uważnie.
- Głosowanie? - zachrypiał i chyba sam przestraszył się własnego głosu, wiele dni picia nie służyło najwidoczniej.
- Na tą słodką, jak jej tam.. - dostrzegł transparent - A! No ma mój głos. - Schował dyskretnie kilka flaszek "flachówki".

Amnea · Wysłany: Pon 19:53, 14 Mar 2011 Temat postu:

Kamaelka niepewnie spojrzała w stronę przyglądającej się jej pary i trochę śmielej zaczęła machać pomponami, uznając to za objaw zainteresowania i aprobaty. Kurz z trawiastych pomponów spowił Amneę całkowicie, tak że dalsze jej wyczyny nie były już widoczne dla obserwujących.

Po chwili kurz opadł. Kamaelka siedziała na ziemi i zawzięcie bazgrała coś na transparencie. Po kilku minutach podniosła go, dumnie wypinając pierś. Obok napisu widniała... nazwijmy to postacią... wyglądała... wyglądało... wyglądał... jak ketrowy ork w zbroi z trójkątem na piersi, dookoła monstrum było mnóstwo strzałek skierowanych w jego stronę.

Luxkor · Wysłany: Pon 21:07, 14 Mar 2011 Temat postu:

-Pewnie ze jestem na tak bo niby czemu nie?!<otrzepal sie z kurzu i mowil dalej>
-Slodka, mila, a walczy to najlepiej z calej bandy chyba <zasmial sie> no i jak tu byc na nie?

Mesito · Wysłany: Wto 0:09, 15 Mar 2011 Temat postu:

<Deptak z rozpędu rzucił się na Amneę doszczętnie rujnując zarówno trawiaste akcesoria jak i sam transparent. Następnie stojąc na Kamaelce zaczął ją lizać po twarzy raz za razem.>

-Deptak jest na tak.