Tawerna pod Nikczemną Mniszką

Dendran

Drzwi karczmy powoli się otwierały, a w nich stał pewien młody mroczny elf z zwykłym myśliwskim łukiem w ręku. Owy mroczny powoli szedł przestraszony w stronę karczmarza, który nie zwrócił na niego większej uwagi.
- Przepraszam, ale pewien rycerz kazał mi tutaj przyjść w celu dołączenia do bractwa.. - wymamrotał przestraszony wciąż łucznik
- Hmm? Jak się zwiesz? - powiedział karczmarz nie odwracając wzroku od czyszczonych właśnie kufli
- Dendran. - odpowiedział łucznik
- Nie słyszałem o tobie..
- No cóż, jestem tylko przeciętnym myśliwym i rybakiem...
- Ktoś z was go zna?

Venturi

Rycerz wstal od suto zastawionego stolu, a na obliczu jego pojawil sie szeroki usmiech.
- Czolem luczniku! A jednak postanowiles nas odwiedzic, wielcem rad, zaiste! - z tymi slowy chwycil elfa za kark i usadzil go za stolem.
- Karczmarz, ten sam syf co zwykle, tylko bardziej palacy, dwa razy! - wychrypial glosno, po czym zwrocil sie ciszej do Dendrana: A teraz poczekamy na Rzezimieszka, jak Cie zadzga na miejscu, masz szczescie bratku, meczarnie beda krotkie, jesli nie... niech Cie pieklo ma w swej opiece...

Damrat

Na schodach prowadzących na piętro karczmy pojawił się odziany w skórznie mężczyzna wraz z elegancko ubraną mroczną u swego boku. Oboje weszli do sali starając się nie robić szczególnego zamieszania, jednak gdy Damrat zauważył Venturiego rzekł na głos:
- Ejże Venturi, mroczne elfy nie są do jedzenia, daj chłopakowi spokój co?

Dendran

Dendran spogląda raz to na parę która weszła, a raz to na Venturiego.

- Cóż to za mężczyzna?

Lorinel aep Lhyria

Mroczna, wyjątkowo bez książki, otwarcie przysłuchiwała się rozmowie i przyglądała nieznajomemu. Bezceremonialnie odchyliła się na krześle i oparła o ławę splecione zgrabne nóżki, odsuwając od niechcenia stopą talerz. Splotła ręce za głową i ziewnęła cicho.

- Szef - odpowiedziała Dendranowi krótko - Ten Damrat, który miał Cię zadźgać albo zjeść, albo... Venturi ma bujna wyobraźnię - pogładziła w namyśle dwa nagie ostrza leżące na jej podołku - Bierzmy go na okres próbny, może tutaj cichy i zaszczuty, ale gadał całkiem do rzeczy, gdy go spotkałam.

Dendran

To.. jest szef? - spojrzał się w kierunku mrocznej - A, to Ciebie spotkałem wtedy na rynku! Jeszcze raz dziękuję za pomoc!

Damrat

- A coś taki zdziwiony, he? - zaśmiał się na głos Damrat, po czym zasiadł przy jednej z ław - znaczy się chcesz próbować swych sił w Fortunie. Zacnie jak to mawia Venturi, ino warto byś przeczytał co jest napisane na tablicy korkowej.. o tam i wrócił odpowiednio przygotowany w papiery. Ot biurokracja rzec można, ale wymagana. Mus to mus, zasady to zasady. I mimo, że zasady są po to by je łamać to tych należy przestrzegać.

Dendran

-No cóż, obrazek z komnaty snów możecie zobaczyć - podaje obrazek Damratowi [link widoczny dla zalogowanych] - w żadnych innych gildiach nie byłem, od dość niedawna jestem w tej krainie.. W krainie everlastu trochę czasu spędziłem i to tam nauczono mnie, jak powinienem się zachowywać.

Damrat

A jakiś taki normalny obrazek z imionami można prosić?

Dendran

Coś jest nie tak.. na tym obrazku wszystko powinno być... zaraz zrobię kolejny

Już wiem, czemu obrazek był zły, proszę, o to nowy: [link widoczny dla zalogowanych]

Mazrim

Wysoki mezczyzna z koszula niechlujnie zwisajaca mu na szerokich ramionach zakradl sie za plecy Lorinel. Chwycil za krzeslo i szarpnal je lekko do tylu. Gdy mroczna gwaltownie lapala rownowage skradl jej szybkiego calusa, az echo rozeszlo sie po karczemnej sali. Przyjrzal sie uwaznie gosciowi, pozniej skinal dyskretnie glowa Venturiemu.

- A czemu by nie, skoro chce sie zaciagnac, ma sile naciagnac luk to brac.

Po czym przysiadl sie do Lorinel i ponaglil karczmarza, nie oszczedzajac sie w przeklenstwach.

Damrat

Zatem szukaj mnie w świecie Aden.

Dendran

Dendran wszedł do karczmy z opaską na której był znak bractwa.
- Karczmarzu, można prosić to co Venturi zamawia?

Nardayia

Siedząca plecami do niego osoba, którą z racji krótkiej, niesfornej czupryny i postawy możnaby wziąć za młodego chłopca, na te słowa zesztywniała, po czym wymamrotała pod nosem rozbawionym tonem:
- Samobójca, zaraza?

Damrat

Prawie zero kontaktu. W ciągu całego miesiąca ledwo zrobiony 20 krążek mówi sam za siebie ile przebywałeś w świecie. Nie możemy Ci zaufać, tak więc bywaj.