Tawerna pod Nikczemną Mniszką

Aspertus

W całej gospodzie zdał się słyszeć nierytmiczny stukot opasłych nóg,
Sieńdobry! <Zakrzyknął się właściciel owego dźwięku, goście z niedowierzaniem zerkali na nagiego przybłędę> Nafhracajcie się bo bliskie...jakżekto było? <Podrapał się po rozczochranej głowie>
a nie wożne hej! Miodu i mlodyj dziewki co by znużon wędrówką Wajdelote, swe ukryte chucie zaspokojił <uśmiechnął się obleśnie> Spieprzoj dziadu! <zakrzyknął oberżysta> Dziuple w lesie zaspokajać Ci a nie młode dziewki, chyba, że do starej kowalowej pójdziesz, ona i tak już nic nie widzi! Jej wsio jedno! <ryknął karczmarz a za nim cała gospoda> <Wajdelota z wypiekami na twarzy usiadł w kącie, zasłaniając swoje przyrodzenie, kuflem po piwie>To nie znojdzie się nikt, co by biednego proroka przygarnął? <szepnął do siebie>

{Poprzedni klan AA - jestem alkoholikiem, a tak po prawdzie to głownie trzymałem się ciemnej strony, staram się być aktywnym graczem, oferuję pomoc ale i sam jej oczekuję, pozdrawiam!}

Val

-Dobry,dobry...choc <obrzucila go bacznym spojrzeniem>
-dla Ciebie to chyba niezbyt zwarzywszy na pewne braki<ukradkiem zerknela w poszukiwaniu skrawka materialu>
-Armata nabita....wciaz...albo caly czas<mruknela cicho do siebie>yh...
<dmuchnela w pylek wypuszczajac ducha>Milo Cie widziec, tak...zostawmy juz to przygladanie sie,do czasu az sie nie ubierzesz<westchnela>
-Milo ze jestes wsrod Pikow<wyslala w jego strone ducha>
-Moze sie zaprzyjaznicie<parsknela smiechem slyszac wycie lancuchow u duszastego>..albo uwazaj by Ci sie kufelek przez przypadek nie rozbil...hihi

Krevan

Krevan dziarsko wszedł do karczmy. Był stałym bywalcem Mniszki już od dawna, i wiele dziwnych rzeczy już tu widział, jednak widok nagiego człowieka sprawił, że stanął jak wryty. Chwilkę trwało, nim otrząsnął się z szoku i przeniósł wzrok z mężczyzny na stojącą obok Val. Właściwie mógłby jej podziękować, bo dzięki jej wdaniu się w rozmowę z przybyszem, nie musiał go "podziwiać" od przodu. Postanowił to wykorzystać, i chyłkiem wycofać się, przynajmniej dopóki człowiek nie znajdzie czegoś do ubrania. Już zmierzał z powrotem do drzwi, kiedy...
-zaraz - pomyślał - a jeśli... - zerknął szybko na Val, odnajdując wzrokiem przypięty do pasa skórzany pejczyk - hm... chyba jednak zostanę - mruknął do siebie, po czym oparł się o ścianę czekając na rozwój sytuacji

Garathor

Orek, jak zazwyczaj nawet nie drgnął na odgłos otwieranych drzwi. Jednak to co ujrzał sprawiło, że wstrzymał oddech zapominając, że właśnie wciągnął w płuca solidną dawkę dymu.
Mimo ogólnego znieczulenia zielem podpartego marnym winem w głowie Garathora zakiełkowała myśl - -Paagrio litości nie zna...., jak może po świecie stąpać taki chudzielec, którego nawet gobliny by na gwałt nie wzięły...
Jednak chyba nie wszyscy oceniali przybysza podobnie...

Rethaniel

Elf wrócił do swej jedynej "opoki" po bibie jaka miała miejsce z okazji awansu Bohatera i szlachecizny. Od kilku dni spędzał na niej nieustannie godziny swego żywota, otwierając ino oko co jakiś czas, sięgał rękę po flaszkę, opróżniał i dalej zapadał na podłodze w słodki letarg. Czynił to z zadziwiającą regularnością. Zbiegiem okoliczności wbiegnięcie Golasa nałożyło się na kolejne otwarcie oka. Zerknął w poszukiwaniu flaszki, gdy Golas stanął przed nim. Elfowi zdawało się, że ktoś postawił przed nim przy nim jakiś krzak albo zabiedzone drzewo.
- Nosz w mordę... takie tycie orzeszki na zakąskę... Karczmarzu! Na psy schodzicie!
Wymacawszy ręką pełną flaszkę, odetchnął z ulgą opróżnił, po czym znowu zapadł w letarg.

Vedras

-Noo, witaj witaj! Skąd ja cię znam dziadu jeden... Ah nieważne. Pasujesz tu jak ulał, same moczymordy, niehonorowi, spluwacze, słabiaki, z niedowładami i takie tam...

A tak ogólnie, niezbyt dobre żeś se ciało wybrał, jeśli chcesz nago paradowac po gospodach. Chyba tylko Agoranowi się spodobasz, on gustuje w takich hmm, dziwadłach.

Cordan

<Slyszac przemowienie Vedrasa na moment przestal polerowac zbroje w koncie, lypnal na niego spojrzeniem pelnym wyrzutow i poczal znow czyscic zbroje>

-Ta..Pasujesz do Nas Asp. Witaj w naszych skromnych progach.