Tawerna pod Nikczemną Mniszką

Alnar

Do karczmy weszła jasna postać w płaszczu. Elf rozejrzał się uważnie po całej sali, po czym podszedł karczmarza:

Cóż podać mości panie Elfie? - spytał z lekkim rozbawieniem karczmarz

Może coś do picia, strasznie mi zaschło w gardle. - odpowiedział elf.

Służę uprzejmie,...ale widzę po Tobie, żeś nie przyszedł jeno pić... - stwierdził karczmarz

Zaiste karczmarzu, spostrzegawczyś jest. Poszukuję niejakiego Damrata - Herszta Fortuny, nie widziałeś go czasem? - spytał elf

Owszem bywa tu dość często - karczmarz udzielił odpowiedzi

Elf lekko się uśmiechnął, rzucił parę aden za napitek poczym powiedział:
Jeśli się zjawi przekaż, że szuka go niejaki Alnar, były Emisariusz oraz Srebrny Kruk.

Zaiste, przekażę - odrzekł karczmarz.

Elf już wychodził z karczmy, lecz obrócił się na pięcie i rzekł do karczmarza:
Chyba jednak zaczekam na niego, przytulnie tu, zapodaj jeszcze jedną szklanicę

Służę uprzejmię - roześmiał się karczmarz i szybko podał elfowi to o co prosił...

---------------------

[Komnatę Snów wyślę Damratowi na pma ponieważ zabezpieczenia forum nie pozwalaja mi umieścić jej narazie w tym temacie.]

Cordan

Rycerz rozpromienil sie na widok przybysza i natychmiast krzyknal
-Alnar! Kope lat Cie nie widzialem! Gdzie zes sie podziewal caly ten czas? Sporo sie zmienilo...

Wojak usiadl obok elfa rad spotkania po latach.

-Zamierzasz sie do nas przylaczyc? Bardzo sie ciesze. Kolejny Emisariusz do pomocy w ogarnieciu tej halastry rzezimieszkow <rozesmial sie>

Rethaniel

Elf wpadł do karczmy nie zważając na kogokolwiek, wprowadzając zwyczajowy choć krótkotrwały rozgardiasz. Podbiegł do karczmarza.
- Zoba, co mam- rzekł szeptem, wyciągając z plecaka głowę z jednym okiem, z której zwisało naderwane ucho. Na koniec po krótkim gmeraniu w plecaku wyciągnął brakujące oko- z samego Cabriosa, żem podiwanił, nim reszta rzuciła się szabrować zwłoki. Ale szlag, oko nie chce się trzymać- splunął na oko i zaczął je na siłę wpychać w pusty oczodół.
- Karczmarz, dajta co na przepłukanie gardła, bo od tych ziółek na łowiskach mdli mnie straszliwie- spojrzał z nadzieją- i weźta tego czerepa na poczet zaległości w rachunkach.
Po czym zaczął przekomarzać się z Karczmarzem, którą to z zaległości powinien on w zamian za trofeum usunąć ze swego brulionu, w którym dokładnie zapisywane były wszelkie zaległości w płatnościach.
- Ho, ho nie tylko ja tu figuruję- zerknął bezczelnie w brulion- Bardzisko, to jasne, za noclegi w stodole, to jasne, ale Herszt tyż... ho, ho, trza bandą na rozbój jaki skoczyć.
- Nie, no karczmarz, taka głowa za ino dwa antałki miodu, no co Wy...- zdawało się, że przekomarzanie pochłonęło obu bez reszty.[/i]

Alnar

Elf odrzekł do rycerza:

Ano długo, żeśmy się nie widzieli Cordanie, zaiste długo. Ale coś czuję, że teraz będziemy się nader często widywać.

Uśmięchnął się poczym krzyknął do karczmarza:

Karczmarzu drogi! Kolejeczkę dla mnie i mego druha!

Val

Niegdyś weszłaby do karczmy, rzuciła ukasa na lawę obok tych pijaczyn i psujów i pila najlepsze trunki jakie tylko jej podadzą...
Dziś weszła, nie...wbiegła,zamaskowana ale kiedy wbiegła ciemno w karczmie zrobiło się od jej duchów..
Dajcie ino prędko najlepsze trunki-usiadła uśmiechnięta do pijaczyn i psujów..
Zatem...tak, trza się ino uszatemu przyjrzeć..czy aby Ucha nie za krótkie,co by słyszał co się mówi do niego, czy aby nie za grzeczny on to taki, oby tylko pijacy on byl! Nie ot co Corduhna, soki i to nawet nie przeterminowane...-pokręciła głową,mamrocząc coś do siebie...
Milo mi Cie poznać, pomimo ze zbyt mało wiem o Tobie...jeśli zaś bandziory za Ciebie świadczą to i jam za Tobą...Strzale w rzyc mogę Ci puścić hihi ale i duch ostatnio moim towarzyszem...

Mazrim

Mazrim jeno pokrecil glowa z rozbawieniem gdy przysluchiwal sie rozmowie karczmarza i Rethaniela. Nawet sie nie wzdrygnal gdy przezroczysta maszkara postepujaca za Val przeleciala przez jego cialo.
- Okalecz mnie Fortuno, chyba dziwniej juz w tej karczmie byc nie moze - szepnal pod nosem, a jego spojrzenie spoczelo na nowo przybylym. Skinal glowa powitalnie i wymownym gestem wskazal na swoj pusty juz kielich.

Agoran

Do karczmy wkroczył Agoran, na twarzy i na rekach było widac sklady krwi.
-Alnar! O cholera! Kupa czasu!
Podszedł do elfa i dosc mocno klepnął go w plecy.
-Tylko nie daj im się tu zdominowac- nie pij niczego co daje Ci Reth, nie pal niczego od Wielkigo Zielonego Orka, nie słuchaj, ze warto się napic i no... Cordan pewno przypilnuje. A ja... umyc się pójdę.
Szybkim krokiem wyszedł z karczmy.

Thagrin

Krasnolud siedzacy na lawie tuz obok Mazrima, z niejakim zdziwieniem ogladal cala scenerie karczmy
-Na kamienie serc gorskich i psie kielbasy ogonowe, te ziola z lowisk calkiem pomieszaly co po niektorym we lbach...

Widzac gest Mazrima, Thagrin postawil swoj ulubiony kufel wielkosci niewielkiego antalka na stole, przy czym na jego twarzy pojawil sie niepewny usmiech.

Alnar

Elf również skinął głową po czym zawołał karczmarza do siebie i powiedział mu co następuje:

Nalejże temu jegomościowi jeszcze jednego kielicha na mój koszt

Rzucił parę aden karczmarzowi po czym szybko się odwrócił w stronę drzwi karczmy. W drzwiach stanął Agoran. Elf Krzyknął przez całą salę:

Agoranie! Przyjacielu mój!

Gdy ork podbiegł, uścisnęli się, wymienili pare zdań po czym elf odpowiedział:

Dziękuję ci wielce za rady mój druhu. Napewno mi się przydadzą...

Vedras

Z piętra zszedł ubrany w eleganckie szaty mroczny, po czym usiadł obok Mazrima.

-No, no. Starzejemy się chyba bo spokoju nam się zachciewa <zaśmiał się> Ale cholera coraz więcej tych jasnych w bandzie, trza chyba zacząć uważać, a na tego mieć oko, bo to zdradliwy i podstępny demon może być, kto to widział tak się ubierać i takim głosem śpiewać.

Pociągnął solidny łyk ze swego bukłaka i podał go dalej.

Garathor

Nim drzwi się otworzyły w karczmie dało się wyczuć przyjemny zapach palonych ziół. Ci, których pijackie zwidy jeszcze nie powaliły, wiedzieli już kto się niespiesznie toczy.
Ork stanął w drzwiach, wypuścił kłąb dymu i mrużąc oczy kłute ostrym blaskiem pochodni rozejrzał się po sali.
Widząc Rethaniela próbującego płacić swoje rachunki odruchowo złapał się za sakwę. Wyczuwając napęczniały kształt pomyślał - ciekawe do kogo tym razem się dobrał...
W rozważania o potencjalnych ofiarach Długouchego dość gwałtownie wbił się cienki, przenikliwy głos. Garathor podrażniony tym faktem powiódł wzrokiem w poszukiwaniu źródła wydającego dokuczliwe dźwięki.
-...a żeby ich zaropiałe gobliny zagryzły... - mruknął pod nosem, gdy w końcu jego wzrok zawiesił się na elfie, którego uszy w niczym nie ustępowały Długouchemu.
Na myśl, że tym razem Paagrio z pewnością nie wybaczy konszachtów z bladasami, Garathor czym prędzej pochwycił kufel krasnoluda i łyknął nie czekając na żadne toasty.
- przeklęty ja będę, przeklęty... - wymamrotał wypuszczając olbrzymi kłąb dymu z cybucha...

Avarion

Obserwował z górnego piętra. Tłok wokół świeżo przybyłego. Opierał się łokciami o barierkę, w dłoni trzymał pióro.
- Znowu facet... kiedy zajrzy tu jakaś świeża białogłowa... - pomyślał.
Nie miał nic przeciw Elfom. A tego jeszcze niektórzy znali. Dobrze się o nim tu nawet wypowiadali. A i Elf był zachwycony.
- Hmm.. - mruknął pod nosem.

Damrat

Z racji na uzasadnioną nieobecność przedłużam okres próby, ino tym razem nie zawiedź nas Alnarze.

Damrat

Ankieta otwarta.